مشق عشق
ناشناس تو ای ناشناسی که در گوش من طنین صدایت چنین آشناست زمن جان بگیروعیان چهره کن روا گر مرادت باین رو نماست بنامم بخوانی ولی نام خویش نهان میکنی تا ندانم که ئی نشانم بدانی ولی همچنان شوی بی نشان تاندانم چه ئی تا ای ناشناس بر آشفته مو که چون سرونازی در این بوستان بخوان جای من درس مهر و وفا تو در گوش سنگین نادوستان تو ای ناشناس سیه چشم من به افتادگان هم نگاهی رواست گنه نیست از پرده بیرون شدن و گر هست گاهی گناهی رواست زمن گرچه رسوای شهر توام برای خدا این چنین رو مپوش بپوشان صدف گون برودوش را ولی موج لرزان گیسو مپوش چرا می گریزی ز دیوانه ای؟ که از دست او یک دل آزرده نیست چرا رو بپوشی ز بی دلبری ؟ که چون او کسی ارزو مرده نیست بهر بزم خوانندم از روی مهر عزیزان و من رو نهان میکنم گریزانم از دست نا دوستان کنون خویش را امتحان میکنم ندارم دگر تاب مکر و فریب همین به که کردم جدایی ز خلق زبان ملامت ندارم ولی ندیدم بجز بی صفایی زخلق صفایی کن ای ناشناسی که من ترا بر گزیدم به غمخوارگی رهایم کن از رنج بی همدمی خلاصم کن از دست آوارگی نشان تو در دل نهان میکنم اگر جای خود نشانم دهی بگویم تو را آنچه دارم به دل بشرطی که یک دم امانم دهی تو نام مرا نیز با کس مگوی که با من حسد بیش از این نارواست اگر از تو بسیار جویا شدند بگو شاعر شهر دیوانه ها ست 
من و تنهایی و تاریکی و یک شمع روشن.... خدایا نکند بادی بیاید.. این روزا روزای بدی هستند همش تو فکرم چرا آخه چرا معشوقم کس دیگه ای رو دوست داره؟چه تلخ بود ثانیه ای که گفت به من فکر نمی کنه اشک می خواست از چشمانم جاری بشه ولی نشد... چون می خواستم بهش بفهمونم دیگه دوستش ندارم .اما هیچ کس نمیدونه تو دلم چی میگذره اون دیگه رفت چون مطمئن شد دیگه دوستش ندارم.دلم می خواد بهش بگم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم ...... حالا میخوام تو بهم بگی چیکار کنم؟ بسوزم یا بسازم؟ اشک هایم را چه کار کنم؟ نو آرامم کن و فقط بگو چه کار کنم.
