مشق عشق
هیچ بر نمی آید! سخن از دل گریز ندارد.به در و دیوار دل می کوبد.راهی می جوید...اما هیچ نمی یابد.می خواهد بر زبان جاری شود ?اما جز مغشوش کردن این دل راه دیگری ندارد. امشب هوس مرگ دارم! هر لحظه ام میمیرد.چشمانم بازند? پلک می زنم? اشک میریزم? اما هیچ نمیبینم!چشمانم مرده اند... راه می روم? نفس می کشم... تنم به اسارت زندگی درآمده است.زنجیری به پهنای بغض هایم? سینه ریز تن اسیرم شده است.هر لحظه طوفانی از خاطرات در وجودم گرد و خاک می کند.کلمات در تنم غوغایی بر پا کرده اند.گویا مرگ تن را جشن گرفته اند.هلهله های دیوانه کننده از عمق تنم به گوش هایم میرسند و در پیچ و تاب آن به رقص و پای کوبی می پردازند.دل بی گریز ناگزیر من باز هم هوس مرگ دارد.می خواهم عاشق بمیرم. امشب هوس مرگ دارم.
من و تنهایی و تاریکی و یک شمع روشن.... خدایا نکند بادی بیاید.. این روزا روزای بدی هستند همش تو فکرم چرا آخه چرا معشوقم کس دیگه ای رو دوست داره؟چه تلخ بود ثانیه ای که گفت به من فکر نمی کنه اشک می خواست از چشمانم جاری بشه ولی نشد... چون می خواستم بهش بفهمونم دیگه دوستش ندارم .اما هیچ کس نمیدونه تو دلم چی میگذره اون دیگه رفت چون مطمئن شد دیگه دوستش ندارم.دلم می خواد بهش بگم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم ...... حالا میخوام تو بهم بگی چیکار کنم؟ بسوزم یا بسازم؟ اشک هایم را چه کار کنم؟ نو آرامم کن و فقط بگو چه کار کنم.
