مشق عشق
من کیستم. دختری تنها و شکست خورده.هرروز به شوق دیدنش تا دیر وقت به در خیره می شدم.با خودم میگفتم اون یک روز میاد و میاد و من رو با خودش می بره.اما وقتی بعد از مدت طولانی برگشت.... به من توجهی نکرد.جواب سلامم را نداد.فکر می کرد من بچه ام آخه پنج سال اختلاف سنی رو ده سال می دید.تا مدتی که پیشم بود فضای خونه رو پر کرده بود از شعر های عاشقانه غمگین.همون روز تصمیم گرفتم فراموشش کنم بدون اینکه بهش بگم.اما نمیدونم چه طوری فهمید.بهم گفت تو عاشقم بودی گفتم بودم ولی نیستم.گفت دختری رو دوست دارم که یک سال از من کوچکتره گفتم می دونم.گفت من رو فراموش کن گفتم کردم.اما فقط این رو میدونم که سه سال از زندگیم رو پاش ریختم بهش امید بستم بدون اینکه بفهمه.... نظر شما در مورد زندگیم چیه؟اگه شما بودین بهش چی می گفتین؟ 
من و تنهایی و تاریکی و یک شمع روشن.... خدایا نکند بادی بیاید.. این روزا روزای بدی هستند همش تو فکرم چرا آخه چرا معشوقم کس دیگه ای رو دوست داره؟چه تلخ بود ثانیه ای که گفت به من فکر نمی کنه اشک می خواست از چشمانم جاری بشه ولی نشد... چون می خواستم بهش بفهمونم دیگه دوستش ندارم .اما هیچ کس نمیدونه تو دلم چی میگذره اون دیگه رفت چون مطمئن شد دیگه دوستش ندارم.دلم می خواد بهش بگم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم توی قلب کوچکم نام تو را دفن کردم ...... حالا میخوام تو بهم بگی چیکار کنم؟ بسوزم یا بسازم؟ اشک هایم را چه کار کنم؟ نو آرامم کن و فقط بگو چه کار کنم.
